ملي

با سرمربي گري رايكوف در تيم ملي، او عزيز اصلي و فرامرز ظلي را كنار گذاشت و ناصر حجازي را برگزيد. در مرداد ۱۳۴۸، تيم ملي براي بازي‌هاي دوستانه راهي شوروي شد و پنج مسابقه انجام داد. در چهار ديدار اول حجازي دروازه‌بان تيم بود كه اولين تجربه ملي وي محسوب مي‌شد. در برابر تيم ايوانوا چهار گل خورد، در برابر مينسك دو و در مقابل ويلنوسك و كالنين هم سه بار دروازه اش گشوده شد، دوازده گل خورده در چهار مسابقه باعث شد تا در بازي پنجم جاي خود را به رضا قفل‌ساز بدهد. پس از آن حجازي اولين بازي ملي رسمي خود را در سن ۱۹ سالگي در ۲۲ شهريور ۱۳۴۸ در آنكارا در مقابل تيم ملي پاكستان در جام اكو انجام داد كه با نتيجه ۴ بر ۲ به نفع ايران پايان يافت. در بازي دوم او در مقابل تيم ملي تركيه چهار گل در نيمه اول دريافت كرد. عملكرد تيم پس از اين مسابقات مورد انتقاد قرار گرفت تا جايي كه كيهان ورزشي نوشت:"مربي خارجي اگر ارسطو هم باشد هرگز نمي‌تواند ما را بشناسد… بايد تيم فاتح آسيا حفظ مي‌شد و بايد فرزامي و ياوري و ظلي و طالبي را مي‌آوردند نه اين چند بچهٔ بي تجربه را". قبل از صعود ايران به جام جهاني ۱۹۷۸ آرژانتين به بازيكنان قول اعطاي خانه در شهرك غرب تهران و پاداش داده شده بود، پس از صعود، فدراسيون زير بار وعده داده شده نرفت. حجازي در آستانه سوار شدن بازيكنان به هواپيما براي سفر به آرژانتين درخواست اجراي وعده‌ها را كرد و گفت كه پا به هواپيما نخواهد گذاشت، در واپسين لحظات پاكت پولي تهيه شد و تحويل حجازي شد و او پاكت را تحويل همسرش داد. حجازي بعداً گفت:"تا پول نگرفتم سوار هواپيما نشدم. اما چرا؟ تا آخرين لحظه فكر نمي‌كردم كه فدراسيون در حقم كم لطفي كند. اصرار مي‌كردم اگر نتوانم پول تهيه كنم همسرم به جرم كشيدن چك بي محل دستگير مي‌شود… پاي پله هواپيما به مهاجراني گفتم تا اينجا روي قول شما حساب مي‌كردم. اما حالا اگر قرار است همسرم به زندان بيفتد به آرژانتين نمي‌آيم. در تهران مي‌مانم…"[۱۶] آخرين بازي او هم در سال ۱۳۵۹ و در بازي ايران- كويت انجام گرفت و بعد از آن به دليل قانون عجيبي معروف به «قانون ۲۹ ساله‌ها» كه حضور دروازه‌بانان بالاي ۲۹ سال در تيم ملي را ممنوع مي‌كرد از تيم ملي كنار گذاشته شد.[۱۳] اين قانون آن زمان تنها به ناصر حجازي ابلاغ شد.